Rikkert de Ruiter

“De club is van iedereen, en iedereen hoort bij de club”

Hoe vergaat het Rikkert de Ruiter als Hoofd Jeugdopleiding en wat kunnen we nog verwachten? Je leest het hier…………………

Heb je het naar je zin bij de Foresters?

Toen ik begon bij de Foresters dit seizoen, was er nog best veel dat geregeld moest worden. Dat leidde tot een pittige start. De teamindeling was een uitdaging en er waren nog vacatures binnen de trainersstaf waardoor ik zelf ook nog regelmatig het veld op moest. Zo gaf ik in de eerste maand van het seizoen zelf nog training op de woensdag aan JO7, JO8 en JO10 . Er waren vergaderingen tot in de late uurtjes en lange telefoongesprekken. Je moet een vereniging natuurlijk ook nog leren kennen. Maar samen met de Commissie Voetbalzaken hebben wij alles op de rit gekregen en loopt het zonder al te veel problemen. Hierdoor kan ik mij nu volop bezighouden met het de jeugdopleiding. Inmiddels begin ik mij aardig thuis te voelen en werk ik met plezier aan de verdere ontwikkeling van de vereniging. 

Welke indruk heeft de club bij je gemaakt? / Wat zijn je bevindingen?

De Foresters is een mooie vereniging, met ontzettend veel enthousiaste en betrokken mensen. Met de faciliteiten die de club heeft, is er enorm veel potentie. We begonnen dit seizoen met 10 nieuwe trainers binnen de jeugdopleiding, die allemaal hun weg moesten vinden binnen de club. Inmiddels heeft iedereen zijn draai redelijk gevonden, en beginnen wij als trainers ook echt een team te worden.

Er moet een enorme inhaalslag gemaakt worden omdat een gedeelte van de club iets verwaarloosd is in de afgelopen jaren. Maar hierin zijn wij op de goede weg, uiteindelijk zijn alle leden even belangrijk. Dat de JO10-3 een leuk seizoen heeft is bijvoorbeeld net zo belangrijk als dat onze 19-1 kampioen wordt.

Ik denk dat deze nieuwe manier van kijken naar de club voor een aantal mensen wennen is, maar ik hoor veel positieve geluiden over hoe onze ‘niet-selectie’ teams zich ontwikkelen. Dat is in de laatste jaren te weinig gedaan, wat vreemd is omdat dit ongeveer 80% van je club is.

Hoe gaat het met de jeugd van de Foresters?

Het gaat steeds beter met de Jeugd van de Foresters, zeker met de breedte en niet selectieteams. Zo krijgen alle teams nu minimaal één keer in de week training van een ‘bevoegde’ trainer. Dit leidt tot veel ontwikkeling en enthousiasme bij de teams. Als voetbalclub concurreer je met de PlayStation, Xbox en iPad. Als sport moet je dus ook zorgen dat je spelers constant blijft uitdagen en enthousiasmeert. Daarnaast zijn er weer veel spelers die opvallen bij de KNVB en bij betaald voetbalclubs. Zo speelt er in onze JO15-1 een meisje dat ook in het Nederlands elftal voor meiden speelt, hier moeten wij als club erg trots op zijn. Ook loopt de spits van JO17- 1 op dit moment stage bij FC Groningen en zijn er nog een aantal spelers die een stage traject zullen gaan volgen. Ik vind dat wij dit als club nog meer kunnen uitdragen, want er gebeuren echt hele mooie dingen bij onze club.

Wat kunnen we van jou verwachten?

Inmiddels loop ik bijna 15 jaar rond op de voetbalvelden met redelijk succes. Ik vind het belangrijk dat wanneer ik ergens aan de slag ga, er ook daadwerkelijk wat verandert binnen die club. Ik geloof er in dat samenwerken essentieel is binnen elke organisatie. Want zoals Johan Cruyff ooit zei “alleen kun je niets, samen kun je alles”.

Om die reden probeer ik ook met iedereen in contact te komen, zodat men weet dat ik altijd benaderbaar ben.

Het eerste half jaar ben ik echter vooral bezig geweest met logistieke zaken op de achtergrond. Hier is veel tijd in gaan zitten en ik hoop in de toekomst meer tijd te kunnen gaan besteden aan het verder ontwikkelen van de trainers en coaches binnen de club. Want dat is immers mijn hoofdtaak als HJO. Ik werk 6 dagen in de week, maar ben er 7 dagen mee bezig. Als ik ergens aan begin, dan moet het een succes worden, falen is geen optie voor mij. Hoewel ik er door mijn werkzaamheden bij FC Volendam niet elke dag kan zijn, ben ik wel elke dag bezig met de Foresters. En dat begint nu langzaam zijn vruchten af te werpen.

Heb je bepaalde doelen voor ogen? Op korte termijn maar ook op lange termijn?

De voornaamste doelstelling voor mij is dat alle trainers en spelers met plezier naar de club komen. Want zonder plezier is het moeilijk om je te ontwikkelen.

Hoe ga je dat aanpakken?

De eerst stap hier in is gezet doordat bijna alle teams nu goede trainingen krijgen. Zo hebben wij op Woensdag 6 CIOS Stagiaires die alle onderbouw teams trainen. Je merkt dat spelers uit de breedte teams hierdoor vaardigheden gaan ontwikkelen en de sport nog leuker gaan vinden. Doordat zij het leuker gaan vinden en beter worden, is de kans dat ze stoppen met voetbal veel kleiner worden.

De samenwerking met HZV het Vennewater is ook een mooi voorbeeld.  En daarnaast trainen er al teams op het stenen veld bij de ingang. Trainen op verschillende ondergronden is bijvoorbeeld iets waar wij ons mee onderscheiden van andere clubs. Ik hoop dat spelers en ouders uit de regio gaan inzien dat zij hier een goede opleiding kunnen krijgen. En dat Foresters echt de leukste voetbalclub is in de kop van Noord-Holland voor meiden en jongens.

Waar ligt de grootste uitdaging?

We krijgen pas dingen voor elkaar als wij echt allemaal bereid zijn om elkaar te helpen en te ondersteunen.  De grootste uitdaging is om alle neuzen binnen de club dezelfde kant op te krijgen zodat wij gezamenlijk gaan uitdragen waar wij voor staan en waarom wij zo een mooie club zijn.

Tot slot, wat wil je de Foresters jeugd nog meegeven?

Het mooiste moment wat ik tot nu toe heb meegemaakt bij de Foresters was op een woensdag avond. De O11-1 speelde voor de Kennemerland cup tegen AFC’34. Het was een erg harde wedstrijd waardoor er twee spelers uitvielen. Dit gebeurde ook bij de O11-2, die tegelijkertijd op het naastgelegen veld speelde, waardoor er geen spelers meer waren om in te brengen. Het stond 1-1 op dat moment en het zou dan erg lastig worden. Ik keek of er niet toevallig ergens nog jongens aan het voetballen waren, en dat was zo. 3 spelers van O10-1 en de O9-1 waren aan het voetballen. Ik zei “een van jullie moet gaan invallen bij de O11-1” en met grote ogen keken zij mij aan. Een van de spelers deed snel het tenue aan van de geblesseerde speler en zijn ‘te grote voetbalschoenen’ en ging zo het veld in. Enkele minuten later was er een geweldig aanval van het team en schoot de jonge  invaller als uit een jongensboek de 2-1 binnen.

Dit symboliseert naar mijn idee heel mooi waar wij voor willen staan: De club is van iedereen, en iedereen hoort bij de club.